ජීවීන්ගේ ලාක්ෂණික

ඇමීබා වැනි අක්‍රමවත් හැඩැති ඒක සෛලිකයන් හැර අනෙක් සියලුම ජීවීන් අනුපිළිවෙලක් ක්‍රමවත්

බවක් හා සංවිධානයක් පෙන්වයි.

ජීවීන් සෛලීය මට්ටමේ සිට ජෛව ගෝලීය මට්ටම දක්වා ක්‍රමවත් බවක් හා සංවිධානයක් දැක්වීම නිසා ඉතා පහසුවෙන් ජීවත් වන සුවිශේෂී පරිසරයට අනුවර්තතනය වීමේ හැකියාව ලැබී ඇත.

ජීවීන්ගේ පරිවෘත්තිය පෝෂණය හා පෝෂකවල සුලභතාව මත රඳා පවතී.

ජීවී දේහ තුළ සිදුවන සියලුම වෙනස්කම් විකසනය නම් වේ.

ජිවියෙකුගේ වර්ධන හා විකසන රටාවන්  ප්‍රධාන වශයෙන් පාලනය වන්නේ ජාන මගින් සම්ප්‍රේෂණය වන ප්‍රවේණික තොරතුරු වලිනි.

බාහිර පරිසරයෙන් පැමිණෙන උත්තේජ වලට ප්‍රතිචාර දැක්වීමේ හැකියාව උද්දීප්‍යතාවයයි.

උත්තේජ හා ප්‍රතිචාර අතර මනා සම්බන්ධීකරණයක් පැවතීම සමායෝජනය නම් වන අතර ඒ සඳහා දායක වන්නේ ස්නායු, පේශි හා අස්ථි පද්ධතියයි.

ජීවියකු ජීවත් වන පරිසරයට අනුකූලව එම ජීවියාගේ පැවැත්ම හා ප්‍රජනනයට අනුබල දෙන ව්‍යුහමය, කායකර්මීය, හා චර්යාමය වෙනස්වීම් අනුවර්තන වේ.

විශේෂයක අඛණ්ඩ පැවැත්ම තහවුරු කිරීම සඳහා සර්වසම ජනිතයින් බිහි කිරීමේ හැකියාව ප්‍රජනනයයි.

ජීව සංවිධානයේ ධුරාවලි මට්ටම් අනුපිළිවෙළින් අණු -> ඉන්ද්‍රියිකා -> සෛල -> පටකය -> අවයව -> අවයව පද්ධති -> ඒකෙක ජීවියා -> විශේෂය -> ගහණය -> ප්‍රජාව -> පරිසර පද්ධතිය -> ජෛව ගෝලය වේ.